Wyraz "sic" pochodzi z łaciny i odpowiada polskim wyrażeniom '(właśnie) tak, w taki sposób', '(świadomie) tak, w taki sposób (napisane)'. W języku angielskim pojawia się jedynie w stylu formalnym. Używamy go, aby zaznaczyć, że pisownia słów, które cytujemy, jest dokładnie taka sama jak w tekście oryginału. Zwrócenie uwagi na to, że cytat jest wierny, może być niezbędne szczególnie wtedy, kiedy przywoływane przez nas słowa zapisane są błędnie lub w nietypowy sposób. Przy pomocy wyrazu "sic" dajemy do zrozumienia, że niestandardowy zapis lub błąd występował już w źródle cytatu, np.:

(1) That witness will testify under oath that the badge that he found at the scene of the crime said 'I luv (sic) you.\'
Tamten świadek zezna pod przysięgą, że na znaczku, który znalazł na miejscu zbrodni, było napisane "Koham (sic!) cię "

Słowo "sic" umieszczamy zawsze w nawiasie po cytowanym fragmencie. W podobny sposób jest ono używane w języku polskim. Warto jednak zauważyć, że w tekstach polskich stawia się po nim zazwyczaj wykrzyknik, a tradycja angielska tego nie wymaga.

• « poprz.
• nast. »