Rzeczownik “humiliation” oznacza ‘poniżenie’, ‘upokorzenie’, np.:

(1a) She faced the ultimate humiliation of begging her brother for money.
Doświadczyła skrajnego upokorzenia, błagając brata o pieniądze.
(1b) *She faced the ultimate humility of begging her brother for money.

Powyższemu rzeczownikowi odpowiadają czasownik “humiliate” ‘poniżać’, ‘upokarzać’ oraz przymiotnik odczasownikowy “humiliating” – ‘poniżający’, ‘upokarzający’, np.:

(2) He was publicly humiliated by his teacher.
Został publicznie upokorzony przez swojego nauczyciela.
(3) She found the situation profoundly humiliating.
Odebrała tę sytuację jako bardzo poniżającą.

Natomiast rzeczownik “humility” oznacza ‘skromność’, ‘pokorę’, ‘świadomość własnych błędów’, np.:

(4a) Her father had the humility to admit that he was wrong.
Jej ojciec miał na tyle pokory, by przyznać, że się mylił.
(4b) *Her father had the humiliation to admit that he was wrong.

Rzeczownikowi „humility” odpowiada przymiotnik „humble” ‘pokorny’, który może określać samych ludzi, a także ich działania i okoliczności życia, np.:

(5) He is a humble man and doesn’t mind being unacknowledged.
Jest człowiekiem pokornym i nie przeszkadza mu to, że sie go nie docenia.

• « poprz.
• nast. »