Słowa "so" używa się w języku angielskim bardzo często, aby wyrazić, że coś, co było właśnie powiedziane o jakiejś osobie lub rzeczy, odnosi się także do innej osoby czy rzeczy. Strukturą zdaniową jest w takim wypadku szyk przestawny:

\"so" + czasownik posiłkowy lub modalny (np. "have\", "be\", "can\", "will" itd.) + podmiot zdania.

(1) Joanna can swim and so can her brother Adam.
Joanna umie pływać i jej brat Adam także.
(2a) A: My grandmother and her next-door neighbour have read this book four times.
Moja babka i jej sąsiad zza ściany przeczytali tę książkę cztery razy.
(2b) B: So have I!
Ja także!

Ważne jest, by po słowie "so" następował taki sam czasownik posiłkowy lub modalny jak w zdaniu, do którego konstrukcja z "so\" się odnosi (czyli poprzednim). Nigdy natomiast nie powtarzamy czasownika głównego (następującego po posiłkowym lub modalnym) z poprzedniego zdania:

(3) *My grandmother and her next-door neighbour have read this book four times and so have I read.

W przykładzie (3) czasownikiem głównym jest "read" 'czytać' i to właśnie jego powtórzenie powoduje niegramatyczność zdania.

W przypadku czasów teraźniejszego prostego i przeszłego prostego funkcję czasowników pomocniczych pełnią w konstrukcjach z "so" "wyrazy "do" i "did "

(4) The Prime Minister of Poland laughed heartily and so did Adam.
Premier Polski śmiał się serdecznie i tak samo Adam.

Omawianej struktury składniowej możemy użyć przy czasownikach "be" i "have" także wtedy, gdy nie są one czasownikami pomocniczymi, lecz głównymi (czyli wtedy, kiedy mają znaczenie 'być' i 'mieć').

(5a) A: President Bush was different then.
Prezydent Bush był wtedy inny.
(5b) B: So were you.
Ty także (byłeś inny).
(6) My brother\'s fiancée has a car and so has he.
Narzeczona mojego brata ma auto i on też.

• « poprz.
• nast. »